Saliha Gençay
Küller ve Simurg
Bir günü kutlamak..
Bir güne bir isim ve anma anlamı katmak hatırlandığında bu denli hüzün verebilir. Kadın olmak adam olmaktı aslında ...
Adam olmaksa yaşama dahil olmaktı.
‘Dünya Kadınlar Günü neden kutlanır?’ Sorusuna cevabı tarihe düşülen şu not veriyor.
8 Mart 1857 tarihinde ABD’nin New York kentinde 40.000 dokuma işçisi daha iyi çalışma koşulları istemiyle bir tekstil fabrikasında greve başladı. Ancak polisin işçilere saldırması ve işçilerin fabrikaya kilitlenmesi, arkasından da çıkan yangında işçilerin fabrika önünde kurulan barikatlardan kaçamaması sonucunda 120 kadın işçi can verdi. İşçilerin cenaze törenine 10.000’i aşkın kişi katıldı.
Olayın hazin yüzü aslında kapitalist düzende ezilen her bireyin yaklaşık hikayesine uyarlanabilir. Elbette burada feminen cümleler kurabilirdim. Fakat ayırt etmeksizin tüm birey ve canlı haklarının savunulmaya değer olduğunu düşünüyorum.
Dolayısı ile kutladığımız yada andığımız her şeye anlam katmak demek aynı zamanda erdeme dayalı vicdani bir duruşu da beraberinde getirmelidir diyorum.
Mutluluktan bahseden şairler geçti bahçelerden
Kanatlar ve kalplerin odacıkları,
Müjgan,
Dudağımda ki tebessüm, gözlerimde ki fer.
Eteğimde uçuşan manasız heyecanlarım.
İçimde ki küçük kızın kurdelaları çıktı cebimden.
Bayramda alınan pabuçlarımla kutladım kırk yaşımı...
Kınalarımız, bayram çörekleri
Bağ yolunda ki mis kokulu iğde ağacı.
Asfaltların ezip geçtiği herşey...
Şimdi herkesi kanatlandıran ben,
Kucağımda içi boş hediye paketleri..
Buna rağmen gülümsedim diye saf ilan etti kızım beni.
Ne kıyıyım ne liman
Kim(sey)im, biliyorum ben.
Misafirim konağında ,
Ah Müjgan ! Çocukluğumdan hoş geldin sen....
Yorgansız kışlar gibi öyküler biriktirdim.
Kafes kilitlerinin çilingir adayıyım .
Ben yorarsam sizi açmayın kapıları
Bir semaver çayı olsun, birde papatya yaprakları
Aşka boyun büksem de
Hak yiyene kabadayı...
Söyle onlara Müjgan!
Korkusuz inançlarım,
Yol bitti sanmasınlar,
ben daha yeni başladım....
S.G
