Büyüklerimiz vardı. Geleneklerimiz...
En tadında bayramlarımız vardı.Elimize yaktığımız kınalarımız günlerce önceden ayarladığmız şeker poşetlerimiz vardı.
Annem dikerdi bayramlık kıyafetimi herkes hayran olur ,bense mağazadan giyinmek isterdim.
Kağıda dökülse her birinizden benzer anılar ortaya çıkar diye düşünüyorum .
Şimdi kaosun çocukları güya Z kuşağı fakat reelde tatminsiz, yapay hatır saymayan bir neslin bayramını kutladık.
Pandemi ve yarattığı problemlerden sonra toplumsal iletişim ve ilişkiler oldukça zarar gördü diyebiliriz.
Sanal dünyada dostluk ,arkadaşlık vs. Bulan bir topluma evrilirken yüzyüze samimiyeti, yüzyüze diyaloğu kaybetmek üzereyiz.
Bu bir ikaz gibi gelebilir aslında konuşmamız gereken zaman zamanda dertleştiğimiz bir gerçek.
Şimdi avucumuzda bayram kınaları kalmadı belki ,fakat kendi adıma büyüklerimden kalan izleri takip ederken buluyorum kendimi.İz bırakalım diyorum sessiz ve onurlu...
